.: Historia :.


Archiwum: XXV Sesja CIE '99 | Konferencja AIC '99

   Rozwój przemysłu leżał u podstaw tworzenia się i kształtowania środowisk profesjonalnych. Był to okres powstawania organizacji społecznych elektryków, w tym największego w Polsce - Stowarzyszenia Elektryków Polskich SEP. W ramach SEP lub przy jego udziale powstawały jednostki organizacyjne, prowadzące działalność związaną m.in. z techniką świetlną. Jedną z nich był, założony w roku 1924, Polski Komitet Elektrotechniczny, Do jego zadań należało opracowywanie i wydawanie polskich norm. W kwietniu roku 1929 powstała inna organizacja społeczna pod nazwą "Organizacja Gospodarki Świetlnej". Wkrótce - 28 czerwca 1929 na posiedzeniu Walnego Zgromadzenia SEP w Poznaniu, wniosek Zarządu Głównego (zreferowany przez Tadeusza Czaplickiego) o utworzenie "Polskiego Komitetu Międzynarodowej Komisji Oświetleniowej", został przyjęty jednomyślnie. Pierwszym przewodniczącym PKOśw. został inż. Tadeusz Czaplicki. W początkach swego działania PKOśw. skoncentrował się na opracowaniu norm dotyczących techniki oświetlenia. Od roku 1936 pod nowym przewodnictwem prof. Józefa Pawlikowskiego rozpoczął bliską współpracę z polskim przemysłem oświetleniowym. W roku 1937 do PKOśw. włączona została "Organizacja gospodarki świetlnej" pracująca wcześniej pod kierownictwem inż. Marcelego Kyci. Przed wybuchem II Wojny Światowej najważniejszym celem pracy Komitetu była racjonalizacja oświetlenia. Cel ten realizowano poprzez odczyty, pokazy, konkursy, poradnictwo, w tym opiniowanie projektów oświetleniowych.

   Po wojnie PKOśw. wznowił swą działalność dopiero w roku 1948. Wobec pozostania dotychczasowego przewodniczącego prof. J. Pawlikowskiego na emigracji, przewodnictwo PKOśw. powierzono ponownie prof. Tadeuszowi Czaplickiemu. W tym okresie działalność międzynarodowa (w tym kontakty z CIE) była całkowicie zawieszona, cały więc nacisk położono na działalność krajową - szczególnie lata 1955÷1963 to okres poważnego zaangażowania Komitetu w sprawy sprzętu oświetleniowego produkcji krajowej i współpracy z przemysłem. W roku 1951 zorganizowano I Krajową Konferencję Oświetleniową, z udziałem znakomitych naukowców: profesorów: Henryka Niewodniczańskiego, Józefa Rolińskiego, Witolda Romera oraz inżynierów: Tomiły Luberadzkiej i Rajmunda Ustynowicza. Rok później przewodniczącym Komitetu został mgr inż. Tadeusz Oleszyński, który w roku 1954 znacznie zreorganizował Komitet w oparciu o nowy jego regulamin i ożywił jego działalność. Na ten okres przypada właśnie nawiązanie zerwanych przez wojnę kontaktów z CIE, do czego przyczyniła się w dużym stopniu inicjatywa sekretarza PKOśw. inż. Tadeusza Dobrowolskiego oraz jego zagraniczne koneksje (niedawne studia w Belgii). W roku 1957 odbyło się pierwsze zebranie plenarne PKOśw. ,zwołane już w oparciu o nowy regulamin, połączone z wyborami do Prezydium PKOśw. Przez najbliższe 20 lat Komitetowi przewodniczył prof. Tadeusz Oleszyński, ówczesny kierownik Zakładu Techniki Świetlnej,, z której to jednostki zresztą wywodziła się znaczna część członków Prezydium (docenci Lucjan Berson i Władysław Felhorski, mgr inż. Waldemar Staśkiewicz oraz inżynierowie Tadeusz Dobrowolski i Jan Kossakowski).

   W latach 1951÷79 Polski Komitet Oświetleniowy jako swoje główne zadanie przyjął dokształcanie kadr. Służyły temu celowi organizowane przez Komitet konferencje naukowo - techniczne, kursy szkoleniowe, odczyty, wydawnictwa PKOśw. (m.in. wkładka "Technika Świetlna", która od 1962 roku ukazywała się w Przeglądzie Elektrotechnicznym). Członkowie Komitetu byli autorami kilkudziesięciu polskich i branżowych norm dotyczących techniki świetlnej, ponadto uporządkowali polskie słownictwo oświetleniowe przygotowując polskie odpowiedniki terminów do III i IV wydania Międzynarodowego Słownika Techniki Świetlnej CIE. Polski Komitet Oświetleniowy opracował także i wysyłał do władz za pośrednictwem SEP szereg memoriałów, przede wszystkim dotyczących nauczania akademickiego oraz krajowego przemysłu sprzętu oświetleniowego. Ukoronowaniem tej działalności PKOśw. było stworzenie Zjednoczenia Przemysłu Sprzętu Oświetleniowego i Elektroinstalacyjnego. W roku 1978 przewodniczącym Komitetu, na wniosek prof. Tadeusza Oleszyńskiego, został inż. Jan Kossakowski, który w wyniku kolejnych reelekcji prowadził prace Komitetu w latach 1981÷1988 i 1991÷1994, podczas gdy w latach 1988÷1991 przewodniczącą Komitetu była mgr inż. Alicja Peczyńska, a od 1994 do dnia dzisiejszego - dr inż. Jan Grzonkowski. Warto podkreślić, że w niedługiej liście sześciu przewodniczących PKOśw. w 70-letniej historii Komitetu trzech ostatnich to uczniowie prof. Tadeusza Oleszyńskiego. Władze PKOśw. w całej jego historii (poza krótkim okresem powojennego odtwarzania działalności, kiedy Prezydium pochodziło z nominacji SEP) wyłaniano w niezależnych wyborach. Podkreślić należy, że Polski Komitet Oświetleniowy jest najstarszym Polskim Komitetem SEP - który to tytuł przysługiwał tylko komitetom SEP będącym Komitetami Krajowymi organizacji międzynarodowych.

   Po roku 1990 bardzo zmieniły się warunki pracy PKOśw SEP. Skończyło się finansowanie budżetowe poprzez Naczelną Organizację Techniczną. Zerwane zostały dotychczasowe więzy z przemysłem wobec przekształceń, jakie równolegle nastąpiły. Powstawały nowe jednostki gospodarcze, początkowo dość słabe ekonomicznie, bez możliwości wspierania organizacji społecznych. Polski Komitet Oświetleniowy uznał, że najważniejszym celem jego istnienia jest upowszechnianie wiedzy o racjonalnym oświetleniu, sprzęcie oświetleniowym, normalizacji w technice świetlnej i miernictwie techniki świetlnej oraz promocji dobrych rozwiązań oświetleniowych. Od roku 1993 corocznie PKOśw. organizuje Krajową Konferencję Oświetleniową, 4 do 6 innych konferencji i sympozjów oraz organizuje lub współorganizuje Wystawę Sprzętu Oświetleniowego. Przy okazji każdej z tych imprez wydawane są materiały konferencyjne. W latach 1996 i 1998 powstały kolejne wersje książkowego poradnika - informatora "Technika świetlna" (Poradnik '96 - 600 stron, Poradnik '98 - dwa tomy, łącznie 1000 stron). Ich autorami są członkowie PKOśw. Prowadzona jest działalność merytoryczna w Komisjach problemowych Komitetu, prowadzone są również szkolenia pracowników na zlecenie zainteresowanych firm. W ostatnich latach uczestnikami konferencji, sympozjów i szkoleń organizowanych przez PKOśw. lub z udziałem PKOśw. było średnio około 1000 osób rocznie. Ta działalność jest źródłem środków finansowych, wykorzystywanych na cele statutowe Komitetu.