Archiwum: XXV Sesja CIE '99 |
Konferencja AIC '99
Rozwój przemysłu leżał u podstaw tworzenia się i kształtowania
środowisk profesjonalnych. Był to okres powstawania organizacji społecznych
elektryków, w tym największego w Polsce - Stowarzyszenia Elektryków Polskich
SEP. W ramach SEP lub przy jego udziale powstawały jednostki organizacyjne,
prowadzące działalność związaną m.in. z techniką świetlną. Jedną z nich był,
założony w roku 1924, Polski Komitet Elektrotechniczny, Do jego zadań należało
opracowywanie i wydawanie polskich norm. W kwietniu roku 1929 powstała inna
organizacja społeczna pod nazwą "Organizacja Gospodarki Świetlnej". Wkrótce - 28
czerwca 1929 na posiedzeniu Walnego Zgromadzenia SEP w Poznaniu, wniosek Zarządu
Głównego (zreferowany przez Tadeusza Czaplickiego) o utworzenie "Polskiego
Komitetu Międzynarodowej Komisji Oświetleniowej", został przyjęty jednomyślnie.
Pierwszym przewodniczącym PKOśw. został inż. Tadeusz Czaplicki. W początkach
swego działania PKOśw. skoncentrował się na opracowaniu norm dotyczących
techniki oświetlenia. Od roku 1936 pod nowym przewodnictwem prof. Józefa
Pawlikowskiego rozpoczął bliską współpracę z polskim przemysłem oświetleniowym.
W roku 1937 do PKOśw. włączona została "Organizacja gospodarki świetlnej"
pracująca wcześniej pod kierownictwem inż. Marcelego Kyci. Przed wybuchem II
Wojny Światowej najważniejszym celem pracy Komitetu była racjonalizacja
oświetlenia. Cel ten realizowano poprzez odczyty, pokazy, konkursy, poradnictwo,
w tym opiniowanie projektów oświetleniowych.
Po wojnie PKOśw. wznowił swą działalność dopiero w roku 1948. Wobec
pozostania dotychczasowego przewodniczącego prof. J. Pawlikowskiego na
emigracji, przewodnictwo PKOśw. powierzono ponownie prof. Tadeuszowi
Czaplickiemu. W tym okresie działalność międzynarodowa (w tym kontakty z CIE)
była całkowicie zawieszona, cały więc nacisk położono na działalność krajową -
szczególnie lata 1955÷1963 to okres poważnego zaangażowania Komitetu w sprawy
sprzętu oświetleniowego produkcji krajowej i współpracy z przemysłem. W roku
1951 zorganizowano I Krajową Konferencję Oświetleniową, z udziałem znakomitych
naukowców: profesorów: Henryka Niewodniczańskiego, Józefa Rolińskiego, Witolda
Romera oraz inżynierów: Tomiły Luberadzkiej i Rajmunda Ustynowicza. Rok później
przewodniczącym Komitetu został mgr inż. Tadeusz Oleszyński, który w roku 1954
znacznie zreorganizował Komitet w oparciu o nowy jego regulamin i ożywił jego
działalność. Na ten okres przypada właśnie nawiązanie zerwanych przez wojnę
kontaktów z CIE, do czego przyczyniła się w dużym stopniu inicjatywa sekretarza
PKOśw. inż. Tadeusza Dobrowolskiego oraz jego zagraniczne koneksje (niedawne
studia w Belgii). W roku 1957 odbyło się pierwsze zebranie plenarne PKOśw.
,zwołane już w oparciu o nowy regulamin, połączone z wyborami do Prezydium PKOśw.
Przez najbliższe 20 lat Komitetowi przewodniczył prof. Tadeusz Oleszyński,
ówczesny kierownik Zakładu Techniki Świetlnej,, z której to jednostki zresztą
wywodziła się znaczna część członków Prezydium (docenci Lucjan Berson i
Władysław Felhorski, mgr inż. Waldemar Staśkiewicz oraz inżynierowie Tadeusz
Dobrowolski i Jan Kossakowski).
W latach 1951÷79 Polski Komitet Oświetleniowy jako swoje główne
zadanie przyjął dokształcanie kadr. Służyły temu celowi organizowane przez
Komitet konferencje naukowo - techniczne, kursy szkoleniowe, odczyty,
wydawnictwa PKOśw. (m.in. wkładka "Technika Świetlna", która od 1962 roku
ukazywała się w Przeglądzie Elektrotechnicznym). Członkowie Komitetu byli
autorami kilkudziesięciu polskich i branżowych norm dotyczących techniki
świetlnej, ponadto uporządkowali polskie słownictwo oświetleniowe przygotowując
polskie odpowiedniki terminów do III i IV wydania Międzynarodowego Słownika
Techniki Świetlnej CIE. Polski Komitet Oświetleniowy opracował także i wysyłał
do władz za pośrednictwem SEP szereg memoriałów, przede wszystkim dotyczących
nauczania akademickiego oraz krajowego przemysłu sprzętu oświetleniowego.
Ukoronowaniem tej działalności PKOśw. było stworzenie Zjednoczenia Przemysłu
Sprzętu Oświetleniowego i Elektroinstalacyjnego. W roku 1978 przewodniczącym
Komitetu, na wniosek prof. Tadeusza Oleszyńskiego, został inż. Jan Kossakowski,
który w wyniku kolejnych reelekcji prowadził prace Komitetu w latach 1981÷1988 i
1991÷1994, podczas gdy w latach 1988÷1991 przewodniczącą Komitetu była mgr inż.
Alicja Peczyńska, a od 1994 do dnia dzisiejszego - dr inż. Jan Grzonkowski.
Warto podkreślić, że w niedługiej liście sześciu przewodniczących PKOśw. w
70-letniej historii Komitetu trzech ostatnich to uczniowie prof. Tadeusza
Oleszyńskiego. Władze PKOśw. w całej jego historii (poza krótkim okresem
powojennego odtwarzania działalności, kiedy Prezydium pochodziło z nominacji
SEP) wyłaniano w niezależnych wyborach. Podkreślić należy, że Polski Komitet
Oświetleniowy jest najstarszym Polskim Komitetem SEP - który to tytuł
przysługiwał tylko komitetom SEP będącym Komitetami Krajowymi organizacji
międzynarodowych.
Po roku 1990 bardzo zmieniły się warunki pracy PKOśw SEP. Skończyło
się finansowanie budżetowe poprzez Naczelną Organizację Techniczną. Zerwane
zostały dotychczasowe więzy z przemysłem wobec przekształceń, jakie równolegle
nastąpiły. Powstawały nowe jednostki gospodarcze, początkowo dość słabe
ekonomicznie, bez możliwości wspierania organizacji społecznych. Polski Komitet
Oświetleniowy uznał, że najważniejszym celem jego istnienia jest upowszechnianie
wiedzy o racjonalnym oświetleniu, sprzęcie oświetleniowym, normalizacji w
technice świetlnej i miernictwie techniki świetlnej oraz promocji dobrych
rozwiązań oświetleniowych. Od roku 1993 corocznie PKOśw. organizuje Krajową
Konferencję Oświetleniową, 4 do 6 innych konferencji i sympozjów oraz organizuje
lub współorganizuje Wystawę Sprzętu Oświetleniowego. Przy okazji każdej z tych
imprez wydawane są materiały konferencyjne. W latach 1996 i 1998 powstały
kolejne wersje książkowego poradnika - informatora "Technika świetlna" (Poradnik
'96 - 600 stron, Poradnik '98 - dwa tomy, łącznie 1000 stron). Ich autorami są
członkowie PKOśw. Prowadzona jest działalność merytoryczna w Komisjach
problemowych Komitetu, prowadzone są również szkolenia pracowników na zlecenie
zainteresowanych firm. W ostatnich latach uczestnikami konferencji, sympozjów i
szkoleń organizowanych przez PKOśw. lub z udziałem PKOśw. było średnio około
1000 osób rocznie. Ta działalność jest źródłem środków finansowych,
wykorzystywanych na cele statutowe Komitetu.